Istorija Doboja seže do ranog prvog vijeka nove ere kada su Rimljani na ovom prostoru sagradili veliki vojnički logor – Castrum. U trinaestom vijeku mijenja se lokacija centra, pa sa brijega iznad ušća Usore prelazi u dolinu Bosne, nasuprot ušća Spreče. Najstariji pisani izvor koji spominje ime Doboj potiče iz 1415. godine. Nakon osvajanja Bosne, 1463. godine, Turci već 1476. godine osvajaju i dobojsku tvrđavu. Austrougari su u dva maha preuzimali Doboj od Turaka, da bi 1878. godine cijela Bosna i Hercegovina potpala pod habzburšku vlast. Zaostalu tursku carevinu sa njenom istočnjačkom ideologijom zamjenjuje Austro – Ugarska, evropski okupator sa konceptima modernog privređivanja.
Gradnjom uske željezničke pruge Panonija – Primorje, dolina Bosne ulazi u mrežu evropskih komunikacija. Raskrsnica kod Doboja (Usorom prema Teslicu i Sprečom prema Tuzli), postaje najvažniji i najprotočniji saobraćajni punkt u BiH.
Vrlo brzo su sagrađeni po istim putnim pravcima i drumovi pokriveni tucanim kamenom. Za Doboj su posledice bile izuzetno značajne i dalekosežne. Vijekovima održavana ljuštura stare varoši je naprsla i naselje je poteklo, krenulo u dolinu.
Još u davnom 18. vijeku, povlačenjem toka rijeke Bosne u današnje korito, oslobođen je prostor na potezu kontakta prve visije i doline, pa je preko njega bio i lokalni put. Poslije Prvog svjetskog rata počeli su radovi i ubrzo završeni na zasipanju starog korita rijeke Bosne, koje je toliko povišeno da je pretvoreno u novu ulicu. Tako je nastala Ulica Kralja Aleksandra, poslije čije je posjete Doboju 1924. godine i dobila ime. Njen produžetak je pokrivao novu potrebu, a to je nova kasarna, osnovana posle Drugog svjetskog rata. Ovakav je Doboj dočekao kraj Drugog svjetskog rata. Izgradnjom pruge normalnog kolosijeka Samac -Sarajevo, dobojska željeznička stanica postaje prvorazredan željeznički čvor. Neminovnost je bila izgradnja mosta preko Bosne. Iznuđeno rješenje je bila ulica postavljena pod pravim uglom na novi most i željezničku stanicu. Od volje ili možda je bolje reći vizionarske obdarenosti tadašnjeg urbaniste, zavisio je i izgled ovog četvrtog centra ili trga Doboja. Vladajuće koncepcije polovine 20. vijeka su preferirale na rješenje sa većom površinom zelenog parka. Socrealističke potrebe su nadvladale, pa je stvoren veliki prostor za mitinge, a onda je zeleni dio proglašen za „Park heroja“. Doboj obiluje brojnim sportskim, kulturnim i zabavnim manifestacijama, koje su uglavnom tradicionalnog karaktera i bilježe veliku posjećenost stanovnika i gostiju našeg grada.
Manifestacija koja je već postala dobojski „brend“ je „Međunarodni rukometniTV turnir šampiona“, koji je nastao davne 1965. godine i koji je, u skoro pola vijeka postojanja, ugostio najbolje svjetske rukometne ekipe, a od strane Svjetske rukometne federacije (IHF) je okarakterisan kao jedan od najjačih rukometnih turnira na svijetu.
